پاسخ به : سوالات قرآن برای ترویج و نشر فرهنگ کتاب آسمانی 88
عزیزان خردمند قرآن می گوید آدم علم اسماء را آموخت و از جانب پروردگارش کلماتی دریافت کرد لطفآ با تدبر و تفکر در آیات کتاب مبین بفرمایید
1 - علم اسماء که ادم آموخت چه بودند
2 - کلماتی که آدم از جانب پروردگار دریافت کرد چه بودند
وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَـؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ [البقرة : 31] وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ [البقرة : 37] و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾
جواب : آنچه خدا به انسان آموخت کلماتی بودند که میتوانست بوسیله ی انها با خدا و با دنیای پیرامون خود ارتباط بر قرار نماید و اسمهایی که به انسان آموخت همان اسمهاییست که آدم برای تمیز دادن پدیده های پیرامون خودش و خداوند نیاز داشت که آنها را بیاموزد
برای فهم بهتر عبارت فوق ابتدا باید کلمات (علم و اسم و کلمه و کلمات ) در قران را بررسی کنیم
علم : علم همان دانش و آگاهی انسان برای شناخت قوانین خداوند در هستی است .
و واژه ی علم و مشتقات ان 854 بار در قران آمده خداوند در آیات ابتدایی وحی تاکید می کند که خدا بود که به انسان علم اموخت علمی که بوسیله ی قلم آموخته شد علمی که انسان آن را نمی دانست
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [العلق : 4] عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ [العلق : 5] کسی که بوسیله ی قلم علم آموخت 4 به انسان علم بسیار اموخت علمی را که انسان نمی دانست
کلمه و یا کلمات : واژه هایی هستند که بوسیله ی آنها مقصود بیان می گردد و طرف مقابل آن را درک می کند و از مقصود و منظور با خبر می شود آیات خدا نیز در غالب کلمات برای ما بیان می شود زیرا خداوند وقتی با ما تکلم می کند با کلماتی سخن می گوید که ما ان را درک می کنیم
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ [البقرة : 37] و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾
وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْياً أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ [الشورى : 51] و شایسته ی بشری نیست که با خدا سخن بگوید مگر بصورت وحی یا از ماورای حجابی یا رسولی میفرستد که با اجازه ی او وحی می کند آنچه را که می خواهد البته او برتر و بالاتری با حکمت است ﴿۵۱﴾
وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ [البقرة : 124] و وقتی ابراهیم را با کلماتی مبتلا (دچار رنج و درد) کرد و وقتی که آنها را به اتمام رساند (خدا) گفت من حتماً تو را برای مردم پیشوا قرار میدهم (ابراهیم) گفت و از فرزندان من هم ؟ (خدا) گفت عهد من به ستمگران نمی رسد ﴿۱۲۴﴾
اسم : اسم نیز یک کلمه است که برای نامیدن هر یک از آیات خدا و فهم ان بکار میبریم ما ناچاریم از اسمها و یا اسماء استفاده کنیم هر انچه که پیرامون خود میبینید جلوه هایی از آیات خداوند در هستی می باشند که نامهای مخصوص به خودشان را دارند اشیاء درختان جانداران گیاهان جانوران زمین آسمان و تمام مخلوقات خدا آیات و کلمات خدا هستند که بر آدم و پیامبران دیگر نیز تعلیم داده شد
آیات خداوند در غالب کلمات بیان می شود و برای فهم اینکه ما در باره ی کدام یک از آیات حرف می زنیم ناچار هستیم که نام ان را بزبان اوریم آسمان زمین شتر، کوه ............ و حتی برای نامیدن خود خدا هم ما باید اسماء را بکار بریم چیزی که خدا به انسان اموخت علم اسماء و کلمات بود و قران تاکید می کند که پیامبران و انسانها نیز علم کلمات را آموختند و حتی علم اسماء را که هرچیزی را بنامی بخوانند حتی خدای متعال را >>> علمه البیان = خداوند بود که بیان را به انسان آموخت
ملائکه در زمین نیستند و از احوال زمینی ها با خبر نمی باشند
با اینکه هیچیک از آیات قرآن به ما نمی گوید که ملائکه میتوانند در زمین باشند برخی از ما فکر می کنیم که ملائکه براحتی در زمین رفت و آمد دارند و همه چیز را در زمین میدانند و این اشتباه بسیار بزرگی است زیرا فرشته ها در زمین نیستند و از احوال زمینی ها خبر ندارند واطلاعات بسیار اندکی از زمینی ها دارند شاید هم برای انجام ماموریتهایشان هرگز به زمین نیایند مثلآ برای گرفتن جان انسانها هنگام مرگ و لزومی ندارد که انها هنگام ستاندن جان حتمآ در زمین باشند همینگونه است و جایگاه انها بنا بر آیات قران در آسمان است و قوانین حاکم بر انها با قوانین حاکم بر زمین هم خوانی ندارد و برای همین مخالفان پیامبران می گفتند که چرا خدا رسولانی از فرشته ها را برای ما نفرستاده تا ما را هدایت کنند
قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكاً رَّسُولاً [الإسراء : 95] بگو اگر فرشته ها میتوانستند با اطمینان در زمین راه بروند حتماً برای آنها فرشته ای را از آسمان نازل می کردیم ﴿۹۵﴾
وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى [النجم : 26] و چه بسا فرشته ای در آسمان که که شفاعت آنها سودی نمی دهد مگر بعد از آنکه خدا اجازه (شفاعت شدن) دهد برای هر کسی که بخواهد و خشنود باشد ﴿۲۶﴾
برای همین ملائکه اسمهایی را که در زمین برای نامیدن آیات و مخلوقات خدا بکار میرود را نمی دانستند و بیانی را که خدا به آدم آموخت به فرشته ها نیاموخت و آنها اسمها را نمی دانستند و شاید بخشی از انها را نمی دانستند و وقتی خدا آن اسم ها را به ملائکه عرضه کرد آنها اعلان کردند که نمی دانند و لی آدم آن اسمها را می دانست و به انها خبر داد
وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَـؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ [البقرة : 31] وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾
قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ [البقرة : 32] گفتند تو منزهی ما دانشی نداریم مگر آنچه را به ما یاد داده ای و البته که تو دانای با حکمت هستی ﴿۳۲﴾
قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ [البقرة : 33] گفت ای آدم آنان را به اسم ها ی شان خبر بده و وقتی آنها را به اسم هایشان خبر داد (خدا) گفت آیا به شما نگفتم که من غیب آسمانها و زمین را میدانم و میدانم آنچه را آشکار میکنید و انچه را کتمان می کنید ؟ ﴿۳۳﴾
قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ [الأعراف : 71] گفت البته بر شما از پروردگارتان پلیدی و خشم واقع شد آیا با من در باره ی اسمهایی که خودتان آنها را اسم گذاری کرده اید شما و یا پدرانتان مجادله میکنید ؟ چیزهایی که خدا برای آن هیچ دلیلی نازل نکرده پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم﴿۷۱﴾
وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَآئِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ [الأعراف : 180] و برای خدا اسمهای نیکوهست پس با آنها صدایش کنید و رها کن کسانی که حرمت اسمهایش را هتک میکنند بزودی کیفر داده میشوند٫ بدلیل آنچه عمل میکردند ﴿١۸۰﴾
قُلِ ادْعُواْ اللّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيّاً مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى وَلاَ ……………………… [الإسراء : 110] بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدامشان را بخوانید پس نامهای نیکو برای اوست . و در نماز صدایت را بلند نکن و نه آن (که صدایت) را مخفی کن و میان آن راهی پیدا کن ﴿۱۱۰﴾
اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى [طه : 8] خدا که غیر از او خدایی نیست برای او نامهای نیکوست ﴿٨﴾
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى [النجم : 23] آن (تقسیم کردن و نامگذاری ملائکه بنام دختران) نیست مگر اسم هایی که شما و پدرانتان آنها را اسم گذاری کرده اید و در حالیکه خدا برای آنها هیچ سلطنتی (تسلطی) قرار نداده غیر از ظن و گمان و آنچه را که هوای نفسشان است را پیروی نمی کنند وبا اینکه هدایتی از جانب پروردگارشان برایشان آمد (از آن هدایت رویگردان هستند) ﴿۲۳﴾
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ [الحشر : 24] او خداییست که پدید آورنده است صورتگر است برای او نامهای نیکوست آنچه در آسمانها و زمین است برای او تسبیح می کنند و او عزتمند حکیم است ﴿۲۴﴾
وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَلاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَلَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ [الأنعام : 34] و بطور یقین تکذیب شدند رسولانی که قبل از تو بودند پس صبر کردند بر آنچه تکذیب شدند و اذیت شدند تا وقتی که یاری ما برایشان آمد و برای کلمات خدا تبدیل کننده ای نیست و حتماً برای تو از اخبار و قطعی و مسلم شد کلمات پروردگارت به درستی و به عدالت هیچ تبدیل کننده ای برای کلمات او نیست و او شنوای داناست﴿۱۱۵﴾پیامبران آمد ﴿۳۴﴾
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقاً وَعَدْلاً لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ [الأنعام : 115]
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِـي وَيُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ [الأعراف : 158]
قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً [الكهف : 109]
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ [لقمان : 27]
وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ [التحريم : 12]
براي ترجمه ي آیات از وبلاگ زیر استفاده کنید www.qurantarjome.blogspot.com
عزیزان خردمند قرآن می گوید آدم علم اسماء را آموخت و از جانب پروردگارش کلماتی دریافت کرد لطفآ با تدبر و تفکر در آیات کتاب مبین بفرمایید
1 - علم اسماء که ادم آموخت چه بودند
2 - کلماتی که آدم از جانب پروردگار دریافت کرد چه بودند
وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَـؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ [البقرة : 31] وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ [البقرة : 37] و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾
جواب : آنچه خدا به انسان آموخت کلماتی بودند که میتوانست بوسیله ی انها با خدا و با دنیای پیرامون خود ارتباط بر قرار نماید و اسمهایی که به انسان آموخت همان اسمهاییست که آدم برای تمیز دادن پدیده های پیرامون خودش و خداوند نیاز داشت که آنها را بیاموزد
برای فهم بهتر عبارت فوق ابتدا باید کلمات (علم و اسم و کلمه و کلمات ) در قران را بررسی کنیم
علم : علم همان دانش و آگاهی انسان برای شناخت قوانین خداوند در هستی است .
و واژه ی علم و مشتقات ان 854 بار در قران آمده خداوند در آیات ابتدایی وحی تاکید می کند که خدا بود که به انسان علم اموخت علمی که بوسیله ی قلم آموخته شد علمی که انسان آن را نمی دانست
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [العلق : 4] عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ [العلق : 5] کسی که بوسیله ی قلم علم آموخت 4 به انسان علم بسیار اموخت علمی را که انسان نمی دانست
کلمه و یا کلمات : واژه هایی هستند که بوسیله ی آنها مقصود بیان می گردد و طرف مقابل آن را درک می کند و از مقصود و منظور با خبر می شود آیات خدا نیز در غالب کلمات برای ما بیان می شود زیرا خداوند وقتی با ما تکلم می کند با کلماتی سخن می گوید که ما ان را درک می کنیم
فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ [البقرة : 37] و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾
وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْياً أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ [الشورى : 51] و شایسته ی بشری نیست که با خدا سخن بگوید مگر بصورت وحی یا از ماورای حجابی یا رسولی میفرستد که با اجازه ی او وحی می کند آنچه را که می خواهد البته او برتر و بالاتری با حکمت است ﴿۵۱﴾
وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ [البقرة : 124] و وقتی ابراهیم را با کلماتی مبتلا (دچار رنج و درد) کرد و وقتی که آنها را به اتمام رساند (خدا) گفت من حتماً تو را برای مردم پیشوا قرار میدهم (ابراهیم) گفت و از فرزندان من هم ؟ (خدا) گفت عهد من به ستمگران نمی رسد ﴿۱۲۴﴾
اسم : اسم نیز یک کلمه است که برای نامیدن هر یک از آیات خدا و فهم ان بکار میبریم ما ناچاریم از اسمها و یا اسماء استفاده کنیم هر انچه که پیرامون خود میبینید جلوه هایی از آیات خداوند در هستی می باشند که نامهای مخصوص به خودشان را دارند اشیاء درختان جانداران گیاهان جانوران زمین آسمان و تمام مخلوقات خدا آیات و کلمات خدا هستند که بر آدم و پیامبران دیگر نیز تعلیم داده شد
آیات خداوند در غالب کلمات بیان می شود و برای فهم اینکه ما در باره ی کدام یک از آیات حرف می زنیم ناچار هستیم که نام ان را بزبان اوریم آسمان زمین شتر، کوه ............ و حتی برای نامیدن خود خدا هم ما باید اسماء را بکار بریم چیزی که خدا به انسان اموخت علم اسماء و کلمات بود و قران تاکید می کند که پیامبران و انسانها نیز علم کلمات را آموختند و حتی علم اسماء را که هرچیزی را بنامی بخوانند حتی خدای متعال را >>> علمه البیان = خداوند بود که بیان را به انسان آموخت
ملائکه در زمین نیستند و از احوال زمینی ها با خبر نمی باشند
با اینکه هیچیک از آیات قرآن به ما نمی گوید که ملائکه میتوانند در زمین باشند برخی از ما فکر می کنیم که ملائکه براحتی در زمین رفت و آمد دارند و همه چیز را در زمین میدانند و این اشتباه بسیار بزرگی است زیرا فرشته ها در زمین نیستند و از احوال زمینی ها خبر ندارند واطلاعات بسیار اندکی از زمینی ها دارند شاید هم برای انجام ماموریتهایشان هرگز به زمین نیایند مثلآ برای گرفتن جان انسانها هنگام مرگ و لزومی ندارد که انها هنگام ستاندن جان حتمآ در زمین باشند همینگونه است و جایگاه انها بنا بر آیات قران در آسمان است و قوانین حاکم بر انها با قوانین حاکم بر زمین هم خوانی ندارد و برای همین مخالفان پیامبران می گفتند که چرا خدا رسولانی از فرشته ها را برای ما نفرستاده تا ما را هدایت کنند
قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكاً رَّسُولاً [الإسراء : 95] بگو اگر فرشته ها میتوانستند با اطمینان در زمین راه بروند حتماً برای آنها فرشته ای را از آسمان نازل می کردیم ﴿۹۵﴾
وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى [النجم : 26] و چه بسا فرشته ای در آسمان که که شفاعت آنها سودی نمی دهد مگر بعد از آنکه خدا اجازه (شفاعت شدن) دهد برای هر کسی که بخواهد و خشنود باشد ﴿۲۶﴾
برای همین ملائکه اسمهایی را که در زمین برای نامیدن آیات و مخلوقات خدا بکار میرود را نمی دانستند و بیانی را که خدا به آدم آموخت به فرشته ها نیاموخت و آنها اسمها را نمی دانستند و شاید بخشی از انها را نمی دانستند و وقتی خدا آن اسم ها را به ملائکه عرضه کرد آنها اعلان کردند که نمی دانند و لی آدم آن اسمها را می دانست و به انها خبر داد
وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَـؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ [البقرة : 31] وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾
قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ [البقرة : 32] گفتند تو منزهی ما دانشی نداریم مگر آنچه را به ما یاد داده ای و البته که تو دانای با حکمت هستی ﴿۳۲﴾
قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ [البقرة : 33] گفت ای آدم آنان را به اسم ها ی شان خبر بده و وقتی آنها را به اسم هایشان خبر داد (خدا) گفت آیا به شما نگفتم که من غیب آسمانها و زمین را میدانم و میدانم آنچه را آشکار میکنید و انچه را کتمان می کنید ؟ ﴿۳۳﴾
قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ [الأعراف : 71] گفت البته بر شما از پروردگارتان پلیدی و خشم واقع شد آیا با من در باره ی اسمهایی که خودتان آنها را اسم گذاری کرده اید شما و یا پدرانتان مجادله میکنید ؟ چیزهایی که خدا برای آن هیچ دلیلی نازل نکرده پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم﴿۷۱﴾
وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَآئِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ [الأعراف : 180] و برای خدا اسمهای نیکوهست پس با آنها صدایش کنید و رها کن کسانی که حرمت اسمهایش را هتک میکنند بزودی کیفر داده میشوند٫ بدلیل آنچه عمل میکردند ﴿١۸۰﴾
قُلِ ادْعُواْ اللّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيّاً مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى وَلاَ ……………………… [الإسراء : 110] بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدامشان را بخوانید پس نامهای نیکو برای اوست . و در نماز صدایت را بلند نکن و نه آن (که صدایت) را مخفی کن و میان آن راهی پیدا کن ﴿۱۱۰﴾
اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى [طه : 8] خدا که غیر از او خدایی نیست برای او نامهای نیکوست ﴿٨﴾
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى [النجم : 23] آن (تقسیم کردن و نامگذاری ملائکه بنام دختران) نیست مگر اسم هایی که شما و پدرانتان آنها را اسم گذاری کرده اید و در حالیکه خدا برای آنها هیچ سلطنتی (تسلطی) قرار نداده غیر از ظن و گمان و آنچه را که هوای نفسشان است را پیروی نمی کنند وبا اینکه هدایتی از جانب پروردگارشان برایشان آمد (از آن هدایت رویگردان هستند) ﴿۲۳﴾
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ [الحشر : 24] او خداییست که پدید آورنده است صورتگر است برای او نامهای نیکوست آنچه در آسمانها و زمین است برای او تسبیح می کنند و او عزتمند حکیم است ﴿۲۴﴾
وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَلاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَلَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ [الأنعام : 34] و بطور یقین تکذیب شدند رسولانی که قبل از تو بودند پس صبر کردند بر آنچه تکذیب شدند و اذیت شدند تا وقتی که یاری ما برایشان آمد و برای کلمات خدا تبدیل کننده ای نیست و حتماً برای تو از اخبار و قطعی و مسلم شد کلمات پروردگارت به درستی و به عدالت هیچ تبدیل کننده ای برای کلمات او نیست و او شنوای داناست﴿۱۱۵﴾پیامبران آمد ﴿۳۴﴾
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقاً وَعَدْلاً لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ [الأنعام : 115]
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِـي وَيُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ [الأعراف : 158]
قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً [الكهف : 109]
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ [لقمان : 27]
وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ [التحريم : 12]
براي ترجمه ي آیات از وبلاگ زیر استفاده کنید www.qurantarjome.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر