پاسخ به : سوالات قرآن برای ترویج و نشر فرهنگ کتاب آسمانی ۱۰۶
فرهیختگان اندیشمند با توجه به اینکه کلمه ی صلات با رها در قرآن تکرار شده و بحث های زیادی در باره ی آن صورت گرفته لطفآ با اندیشه در آیات قرآن مجید بفرمایید معنی و مفهوم صلات در قرآن چیست ؟
جواب : صلا و صلو و صلی سه ریشه ی متفاوت هستند که معتل ناقص هستند و مانند هم صرف می شوند و گاهی در صرف فعل با صلل اشتباه گرفته می شوند و وصل که معتل مثال است نیز گاهی در صرف با این افعال اشتباه گرفته میشوند
صلا به معنی نماز صلو به معنی درود صلی به معنی چشیدن وصل به معنی رسیدن است و از نوع معتل مثال است که گاهی در صرف فعل شباهت زیادی به سه فعل بالا دارد در ترجمه ی قرآن خیلی باید دقت شود که مقصود از صلات کدام فعل میباشد ببینید که در آیه ی زیر اگر مفهوم روشن نباشد ترجمه اینست که خدا و ملائکه بر بنده اش نماز میخواند إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً ﴿۵۶﴾ احزاب خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند. اى کسانى که ایمان آورده اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید. (۵۶) احزاب
اما نماز همان نیایشی است که تمام پیامبران بر آن دستور داده اند که به معنی ندا دادن یا صدا کردن هم آمده و نوعی از ذکر است که با سجود و رکوع اقامه می شود اینکه برخی سعی دارند معنای دیگری از صلات ارائه کنند صحیح نیست نماز صحیح به گفته ی قرآن همان نمازی است که در مقام ابراهیم خوانده می شود و مومنان باید بدستور قرآن نماز را نوع و شکل وتعداد رکعات آن را باید از آنجا اخذ کنند
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ﴿١٢٥﴾ بقره و آن هنگام که خانه (کعبه) را باز گشتن گاه وايمن برای مردم قرار دادیم . و از مقام ابراهیم جایگاه نماز را برگیرید و با ابراهیم و اسماعیل عهد بستیم که خانه ام را برای طواف کننده ها و کسانی که در آن می مانند و رکوع کننده ها و سجده کننده ها پاکیزه سازید ﴿۱۲۵﴾ بقره
در مدت هزارو چهارصد سال و بسیار قبل از آن از زمان بنای مکه توسط ابراهیم مسلمانها در آن مکان نماز میخواندند و رکوع و سجود میکردند و تا کنون در هر شبانه روز در ۵ وقت بطور مداوم در مقام ابراهیم نمازها در پنج وقت مکرر خوانده می شود و اگر کسی در نحوه ی خواندن نماز شک و شبه ای دارد بدستور قرآن باید خواندن نماز بصورت صحیح را در مقام ابراهیم بیاموزد و نماز را از آنجا اخذ کند وبگیرد
قرآن این مطلب را تایید میکند قرآن به ما میگوید نمازها به همراه رکوع و سجود هستند تعداد رکعت های نماز برابر با رکوع هایی است که میروید شاید اولین بار است که این مطلب را میشنوید و تا کنون مطلبی ندیده ام که به این موضوع اشاره کرده باشد اما شما درهر رکعت نماز فقط یک رکوع انجام می دهید و هر رکوع شما یعنی یک رکعت نماز شما و قرآن از راکعین به معنی رکوع گذاران یاد میکند
اینکه هر فردی بخواهد شکل و یا نوعی از نماز را به بهانه ی اینکه در قرآن نیست انکار و یا تغییر دهد صحیح نیست زیرا قرآن به ما آموخته که شکل و تعداد رکعات و نحوه ی اقامه ی صلات را از مقام ابراهیم اخذ کنیم و بیاموزیم البته خط قرآن نیز مهم است و خوشنویسانی که قرآن را نوشته اند برخی صلات و بعضی دیگر صلوات نوشته اند و گاهآ ترکیبی از این دو است یعنی خوشنویس هر دو را ترکیبی نوشته در برخی آیات صلوات و در بعضی صلات نوشته البته فقط درنوع نوشتن اسم متفاوت نوشته شده و برخی اشتباه هم نوشته اند زیرا در صرف افعال تقریبآ مشابه هم هستند و این نوع کتابت نیز بدلیل عدم آشنایی با مفاهیم قرآن بوده که تفاوتی ایجاد نمیکند
برای فهم این مطلب به آیه ی زیر دقت کنید که در آیه هر دو شکل صلات و صلوات آمده و صحیح هم نوشته شده حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸) برای فهم بیشتر و مشابهت ها در صرف افعال و ترجمه ها نمونه ای از آیات را میگذارم تا افراد محقق به تشابه افعال صرف شده صلات که از یک ریشه نیستند و دارای معانی متفاوت هستند دقت کنند
لازم به ذکر است که ترجمه ها مال من نیست و میتوانید برای مقایسه از ترجمه ی من در وبلاگ زیر استفاده کنید www.qurantarjome.blogspot.com
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾بقره بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸)بقره أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ
﴿۱۵۷﴾بقره بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷)بقره
إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸) أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾ بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷) إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
إِلاَّ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ إِلىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثٰاقٌ أَوْ جٰاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقٰاتِلُوكُمْ أَوْ يُقٰاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقٰاتَلُوكُمْ فَإِنِ اِعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقٰاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ اَلسَّلَمَ فَمٰا جَعَلَ اَللّٰهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً ﴿۹۰﴾ مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است، پیوند داشته باشند، یا نزد شما بیایند در حالى که سینهء آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى خواست، قطعا آنان را بر شما چیره مى کرد و حتما با شما مى جنگیدند. پس اگر از شما کناره گیرى کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند، [دیگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است. (۹۰)
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸)
أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾ بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷)
إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
إِلاَّ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ إِلىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثٰاقٌ أَوْ جٰاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقٰاتِلُوكُمْ أَوْ يُقٰاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقٰاتَلُوكُمْ فَإِنِ اِعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقٰاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ اَلسَّلَمَ فَمٰا جَعَلَ اَللّٰهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً ﴿۹۰﴾ مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است، پیوند داشته باشند، یا نزد شما بیایند در حالى که سینهء آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى خواست، قطعا آنان را بر شما چیره مى کرد و حتما با شما مى جنگیدند. پس اگر از شما کناره گیرى کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند، [دیگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است. (۹۰)
وَ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ مٰا أَمَرَ اَللّٰهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخٰافُونَ سُوءَ اَلْحِسٰابِ ﴿۲۱﴾ و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده مى پیوندند و از پروردگارشان مى ترسند و از سختى حساب بیم دارند. (۲۱)
وَ اَلَّذِينَ هُمْ عَلىٰ صَلَوٰاتِهِمْ يُحٰافِظُونَ ﴿۹﴾ و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مى نمایند، (۹)
إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً ﴿۵۶﴾ خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند. اى کسانى که ایمان آورده اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید. (۵۶)
اِصْلَوْهَا اَلْيَوْمَ بِمٰا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۶۴﴾ به [جرم ] آنکه کفر مى ورزیدید، اکنون در آن درآیید. (۶۴)
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهٰا فَبِئْسَ اَلْمِهٰادُ ﴿۵۶﴾ به جهنم درمى آیند، و چه بد آرامگاهى است. (۵۶)
ثُمَّ اَلْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾ آن گاه میان آتشش اندازید. (۳۱)
وَ أَقِيمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ آتُوا اَلزَّكٰاةَ وَ اِرْكَعُوا مَعَ اَلرّٰاكِعِينَ ﴿۴۳﴾ و نماز را بر پا دارید، و زکات را بدهید، و با رکوع کنندگان رکوع کنید. (۴۳)
و استعينوا بالصبر و الصلاة و إنها لكبيرة إلا على الخاشعين ﴿۴۵﴾ از شکیبایى و نماز یارى جویید. و به راستى این [کار] گران است، مگر بر فروتنان: (۴۵) برای دیدن پرسش و پاسخ های قرآن به وبلاگ زیر رجوع کنید www.soalatequrani.blogspot.com
فرهیختگان اندیشمند با توجه به اینکه کلمه ی صلات با رها در قرآن تکرار شده و بحث های زیادی در باره ی آن صورت گرفته لطفآ با اندیشه در آیات قرآن مجید بفرمایید معنی و مفهوم صلات در قرآن چیست ؟
جواب : صلا و صلو و صلی سه ریشه ی متفاوت هستند که معتل ناقص هستند و مانند هم صرف می شوند و گاهی در صرف فعل با صلل اشتباه گرفته می شوند و وصل که معتل مثال است نیز گاهی در صرف با این افعال اشتباه گرفته میشوند
صلا به معنی نماز صلو به معنی درود صلی به معنی چشیدن وصل به معنی رسیدن است و از نوع معتل مثال است که گاهی در صرف فعل شباهت زیادی به سه فعل بالا دارد در ترجمه ی قرآن خیلی باید دقت شود که مقصود از صلات کدام فعل میباشد ببینید که در آیه ی زیر اگر مفهوم روشن نباشد ترجمه اینست که خدا و ملائکه بر بنده اش نماز میخواند إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً ﴿۵۶﴾ احزاب خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند. اى کسانى که ایمان آورده اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید. (۵۶) احزاب
اما نماز همان نیایشی است که تمام پیامبران بر آن دستور داده اند که به معنی ندا دادن یا صدا کردن هم آمده و نوعی از ذکر است که با سجود و رکوع اقامه می شود اینکه برخی سعی دارند معنای دیگری از صلات ارائه کنند صحیح نیست نماز صحیح به گفته ی قرآن همان نمازی است که در مقام ابراهیم خوانده می شود و مومنان باید بدستور قرآن نماز را نوع و شکل وتعداد رکعات آن را باید از آنجا اخذ کنند
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ﴿١٢٥﴾ بقره و آن هنگام که خانه (کعبه) را باز گشتن گاه وايمن برای مردم قرار دادیم . و از مقام ابراهیم جایگاه نماز را برگیرید و با ابراهیم و اسماعیل عهد بستیم که خانه ام را برای طواف کننده ها و کسانی که در آن می مانند و رکوع کننده ها و سجده کننده ها پاکیزه سازید ﴿۱۲۵﴾ بقره
در مدت هزارو چهارصد سال و بسیار قبل از آن از زمان بنای مکه توسط ابراهیم مسلمانها در آن مکان نماز میخواندند و رکوع و سجود میکردند و تا کنون در هر شبانه روز در ۵ وقت بطور مداوم در مقام ابراهیم نمازها در پنج وقت مکرر خوانده می شود و اگر کسی در نحوه ی خواندن نماز شک و شبه ای دارد بدستور قرآن باید خواندن نماز بصورت صحیح را در مقام ابراهیم بیاموزد و نماز را از آنجا اخذ کند وبگیرد
قرآن این مطلب را تایید میکند قرآن به ما میگوید نمازها به همراه رکوع و سجود هستند تعداد رکعت های نماز برابر با رکوع هایی است که میروید شاید اولین بار است که این مطلب را میشنوید و تا کنون مطلبی ندیده ام که به این موضوع اشاره کرده باشد اما شما درهر رکعت نماز فقط یک رکوع انجام می دهید و هر رکوع شما یعنی یک رکعت نماز شما و قرآن از راکعین به معنی رکوع گذاران یاد میکند
اینکه هر فردی بخواهد شکل و یا نوعی از نماز را به بهانه ی اینکه در قرآن نیست انکار و یا تغییر دهد صحیح نیست زیرا قرآن به ما آموخته که شکل و تعداد رکعات و نحوه ی اقامه ی صلات را از مقام ابراهیم اخذ کنیم و بیاموزیم البته خط قرآن نیز مهم است و خوشنویسانی که قرآن را نوشته اند برخی صلات و بعضی دیگر صلوات نوشته اند و گاهآ ترکیبی از این دو است یعنی خوشنویس هر دو را ترکیبی نوشته در برخی آیات صلوات و در بعضی صلات نوشته البته فقط درنوع نوشتن اسم متفاوت نوشته شده و برخی اشتباه هم نوشته اند زیرا در صرف افعال تقریبآ مشابه هم هستند و این نوع کتابت نیز بدلیل عدم آشنایی با مفاهیم قرآن بوده که تفاوتی ایجاد نمیکند
برای فهم این مطلب به آیه ی زیر دقت کنید که در آیه هر دو شکل صلات و صلوات آمده و صحیح هم نوشته شده حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸) برای فهم بیشتر و مشابهت ها در صرف افعال و ترجمه ها نمونه ای از آیات را میگذارم تا افراد محقق به تشابه افعال صرف شده صلات که از یک ریشه نیستند و دارای معانی متفاوت هستند دقت کنند
لازم به ذکر است که ترجمه ها مال من نیست و میتوانید برای مقایسه از ترجمه ی من در وبلاگ زیر استفاده کنید www.qurantarjome.blogspot.com
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾بقره بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸)بقره أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ
﴿۱۵۷﴾بقره بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷)بقره
إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸) أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾ بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷) إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
إِلاَّ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ إِلىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثٰاقٌ أَوْ جٰاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقٰاتِلُوكُمْ أَوْ يُقٰاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقٰاتَلُوكُمْ فَإِنِ اِعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقٰاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ اَلسَّلَمَ فَمٰا جَعَلَ اَللّٰهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً ﴿۹۰﴾ مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است، پیوند داشته باشند، یا نزد شما بیایند در حالى که سینهء آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى خواست، قطعا آنان را بر شما چیره مى کرد و حتما با شما مى جنگیدند. پس اگر از شما کناره گیرى کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند، [دیگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است. (۹۰)
حٰافِظُوا عَلَى اَلصَّلَوٰاتِ وَ اَلصَّلاٰةِ اَلْوُسْطىٰ وَ قُومُوا لِلّٰهِ قٰانِتِينَ ﴿۲۳۸﴾ بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید، و خاضعانه براى خدا به پا خیزید. (۲۳۸)
أُولٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوٰاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾ بر ایشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه یافتگان [هم ] خود ایشانند. (۱۵۷)
إِنَّ اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ اَلْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً ﴿۱۰﴾ در حقیقت، کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى خورند، جز این نیست که آتشى در شکم خود فرو مى برند، و به زودى در آتشى فروزان درآیند. (۱۰)
إِلاَّ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ إِلىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثٰاقٌ أَوْ جٰاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقٰاتِلُوكُمْ أَوْ يُقٰاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شٰاءَ اَللّٰهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقٰاتَلُوكُمْ فَإِنِ اِعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقٰاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ اَلسَّلَمَ فَمٰا جَعَلَ اَللّٰهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً ﴿۹۰﴾ مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است، پیوند داشته باشند، یا نزد شما بیایند در حالى که سینهء آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى خواست، قطعا آنان را بر شما چیره مى کرد و حتما با شما مى جنگیدند. پس اگر از شما کناره گیرى کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند، [دیگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است. (۹۰)
وَ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ مٰا أَمَرَ اَللّٰهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخٰافُونَ سُوءَ اَلْحِسٰابِ ﴿۲۱﴾ و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده مى پیوندند و از پروردگارشان مى ترسند و از سختى حساب بیم دارند. (۲۱)
وَ اَلَّذِينَ هُمْ عَلىٰ صَلَوٰاتِهِمْ يُحٰافِظُونَ ﴿۹﴾ و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مى نمایند، (۹)
إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً ﴿۵۶﴾ خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند. اى کسانى که ایمان آورده اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید. (۵۶)
اِصْلَوْهَا اَلْيَوْمَ بِمٰا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۶۴﴾ به [جرم ] آنکه کفر مى ورزیدید، اکنون در آن درآیید. (۶۴)
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهٰا فَبِئْسَ اَلْمِهٰادُ ﴿۵۶﴾ به جهنم درمى آیند، و چه بد آرامگاهى است. (۵۶)
ثُمَّ اَلْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾ آن گاه میان آتشش اندازید. (۳۱)
وَ أَقِيمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ آتُوا اَلزَّكٰاةَ وَ اِرْكَعُوا مَعَ اَلرّٰاكِعِينَ ﴿۴۳﴾ و نماز را بر پا دارید، و زکات را بدهید، و با رکوع کنندگان رکوع کنید. (۴۳)
و استعينوا بالصبر و الصلاة و إنها لكبيرة إلا على الخاشعين ﴿۴۵﴾ از شکیبایى و نماز یارى جویید. و به راستى این [کار] گران است، مگر بر فروتنان: (۴۵) برای دیدن پرسش و پاسخ های قرآن به وبلاگ زیر رجوع کنید www.soalatequrani.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر